• Rumex bitkisi
  • Romice türleri
• Romice neden zararlı?
• Romice hangi toprakları tercih eder?
• Romalılar nasıl kontrol edilir

Romice veya lapazium çok yaygın bir yabani bitkidir ekili tarlalarda veya kenarlarında, aynı zamanda sebze bahçelerinde ve meyve bahçelerinde de kolayca bulabiliriz.

Sürekli sebze yetiştirilen arazilerde en sık görülen yabancı otlar arasında değildir, ancak daha önce ekilmemiş veya otlak olarak tutulan arazilerin ekiminin ilk yıllarında varlığı oldukça yoğun ve rahatsız edici olabilir.

Eğer bitkilerin büyümesine izin verirsek, istenmeyenleri ayıklamak zahmetli hale gelir. uzun kazık kökler ve bir kez tohuma dönüştüğünde daha da yayılır, bu nedenle bu türü tanımak ve zamanında nasıl müdahale edileceğini bilmek önemlidir.

Bu nedenle lapacium bitkisi ve temel özellikleri hakkında daha fazla bilgi edinin Bununla başa çıkabilmek ve ürün türlerinin gelişimine çok fazla engel olmasını önlemek için.

İçindekiler

Rumex bitkisi

Tek bir romans türünden söz edemeyiz, ama cinsinin en az üç türü Rumex gıda amaçlı yetiştirilen ürünler arasında ravent ve karabuğdayı da içeren Polygonaceae botanik ailesine ait tüm bitkiler.

Rumex adı bu bitkilere Linnaeus tarafından verilmiştir çünkü yaprakların şekli o zamanlar savaşmak için kullanılan bir tür mızrağa benzemektedir ve bu şekilde adlandırılmıştır. Rumexlerin kökeni Avrasya'dır ve şimdi tüm dünyaya yayılmışlardır; ayrıca birbirleriyle kolayca melezleşebilirler, bu da tanınmalarını biraz zorlaştırır.

Romice türleri

Romice'nin ana türleri aşağıdaki gibidir:

• Rumex obtusifolium ve romice komünü ve aynı zamanda öküz dili Yetişkin bitki dik ve biraz dallıdır, bir metreden fazla yüksekliğe ulaşan sağlam bir gövdeye sahiptir. Yaprak kenarı pürüzsüzdür ve yaprak bıçağında kırmızımsı noktalamalar sıklıkla görülebilir. Çiçekler kırmızımsı yeşildir ve yaz aylarında ortaya çıkan salkım benzeri çiçek salkımlarında düzenlenir ve daha sonra bunlardan karakteristik aken olan tohum meyveleri oluşur.Her bir bitki 7000-10000 tohum üretebilir, toprakta uzun yıllar canlı kalabilir ve çoğunlukla ilkbaharda 3 veya 4 cm derinlikten çimlenir. Deniz seviyesinden 1600 metre yüksekliğe kadar olan çayırlarda, üzüm bağlarında ve meyve bahçelerinde, aynı zamanda çayırların veya yonca tarlalarının parçalanmasından sonra yetiştirilen yıllık mahsullerde de romice bulabiliriz. Bunun içinÖzellikle otlaklardan bahçe bitkileri yetiştirmeye başladıktan sonraki ilk yıllarda bu istila sorununu yaşayacağız ve daha sonra bu sorun azalacaktır. Bu türde de olumlu bir şeyler bulmak istersek, yaprakların ve köklerin acı olmasına rağmen tedavi edici özelliklere sahip olduğunu belirtmek gerekir, ancak herhangi bir gıda kullanımından önce çok iyi bir araştırma yapmanızı tavsiye ederizve bitkiyi tanıdığınızdan emin olun.
• Rumex crispus ve frizzy romice Adından da tahmin edilebileceği gibi, selefi ile karşılaştırıldığında, belirli bir yaprak dalgalanmasına sahiptir. Bununla birlikte, bu bitki 2000 ila 5000 arasında daha az tohum üretir, bu tohumlar toprakta birkaç yıl yaşayabilir, çünkü çok sınırlı bir uyku hali vardır; aslında, yayıldıktan hemen sonra neredeyse hepsi çimlenme eğilimindedir. Bu tür ayrıca, onu yapan etli kazık köklere sahiptir.Yetişkin olduğunda yok edilmesi zordur. Kıvırcık ravent, ısırgan otu ısırıklarından sonra ve yanık ve sıyrıklardan sonra cildi yatıştırmak için kullanılabilir.
• Rumex acetosella , kuzukulağı romice, brusca otu o küçük kuzukulağı Bu tür, önceki iki türe göre daha seyrek görülür ve yetişkin olduğunda daha kısa kalması, yarım metreyi geçmeyen bir gövdeye sahip olması bakımından biraz farklıdır. Daha az oksalat içeren bazı çeşitlerde aromatik olarak yetiştirildiği için ekşi bir tada sahiptir.

Romice neden zararlı?

Romice bitkileri sadece tohumla yayılmakla kalmaz, aynı zamanda agamik yolla çoğalmak yakanın dibinden çıkan tomurcuklardan.

Buna ek olarak Lapazium'un etli kazık kökleri parçalandığında yeni örneklere yol açabilir Bu nedenlerden dolayı, potansiyel olarak çok istilacıdırlar ve onları kontrol altında tutmak kolay olmasa da, çoğaldıkları her görüldüğünde onları yok etmek için azimli olmak gerekir, oysa çapalama veya toprak işleme sadece kısa vadeli sonuçlar verebilir.

Romice hangi toprakları tercih eder?

Ortak romantik bir nitrofilik pecie yani. toprakta azot bulmayı gerçekten sever Nötr veya hafif asit pH'lı, taze, iyi drene edilmiş, verimli, killi-tınlı toprakları tercih eder.

Krep romis kuru koşullara ve kireçtaşının varlığına daha iyi adapte olmuştur Genelde verimli toprakları sevmesine rağmen.

Kuzukulağı ise asidik, gevşek, kireçsiz, kuru ve çok verimli olmayan toprakları tercih eder ve bu toprakların gösterge bitkisidir. Daha çok çayırlarda ve daha az ekinlerde bulunur, bu nedenle özellikle korkulması gereken yabani otlar arasında yer almaz.

Romalılar nasıl kontrol edilir

Rokanın büyümesini kontrol etmek için, çevre dostu yetiştiricilikte herbisitlerin hariç tutulduğunu söylemeye gerek yoktur ve sonuç olarak yönetim mekanik veya manueldir .

Bu bitkilerin kontrolü sadece mevcut ürünlerin su, alan ve besin maddeleri için rekabetten korunması gibi acil bir değere sahip değildir: Tohuma dönüşmelerini engelleyerek gelecekte de yayılmalarını önlemek çok önemlidir.

Yaygın Romice, özellikle ekimin ilk yıllarında mevcut olduğunda istilacıdır. Daha sonra kazma ve çapalama gibi tekrarlanan toprak işlemeyle, basıncı zamanla azalma eğiliminde olacaktır. Bitkiler henüz gençken, onları elle bile kolayca sökebiliriz, ancak topraktan tamamen çıkarılmasına özen gösterilmesi çok önemlidir. Bitki büyüdükçe, onu topraktan çıkarmak daha zor hale gelir, ancak kuvvetli derin çapalama ile yine de onu yok etmeyi başarabiliriz.

Daha büyük ekinlerde ve bu nedenle mekanizasyonla yönetilenlerde, sıra arası ot mücadelesi üvezleri kontrol etmede iyi sonuç verirken, ot biçme tırmığı bu bitkileri ortadan kaldırmada başarısız olur.

Özellikle ilk yıllarda meyve ağaçları ve asmalar, aynı zamanda enginar ve çilek gibi çok yıllık ürünlerde lapazium ile mücadele etmek için, kalın örtüler veya yüksek bir saman tabakası ile malçlama iyi sonuç verebilir .

Daha fazlasını okuyun: haşerelerle mücadele yöntemleri

Sara Petrucci'nin makalesi.